Każda komórka układu odpornościowego do skutecznej pracy potrzebuje odpowiedniego stężenia witaminy D3 w surowicy krwi. Badania epidemiologiczne wskazują na powszechny niedobór witaminy zarówno wśród dorosłych Polaków jak i dzieci. Zjawisko to jest tym bardziej niepokojące, iż niedostateczna podaż witaminy D3 jest jednym z czynników rozwoju wielu chorób, m.in. o podłożu autoimmunologicznym, chorób serca, cukrzycy typu 2, otyłości, chorób nowotworowych. Obserwowana jest również zależność pomiędzy niedoborem witaminy D3 w organizmie,
a zwiększonym ryzykiem rozwoju chorób neurodegeneracyjnych i o podłożu psychiatrycznym m.in. depresja.
Dieta pokrywa zapotrzebowanie na witaminę D3 jedynie w około 20%. Witaminę D2 znajdziemy w drożdżak i grzybach, zaś D3 w produktach zwierzęcych: tłustych rybach (makrela, sardynki, łosoś), tranie, jajach, wątróbce. Największym źródłem jest synteza skórna pod wpływem promieniowania UVB. W ten sposób powstaje 80-100% dziennego zapotrzebowania witaminy D. W Polsce skuteczna synteza może być możliwa w miesiącach od maja do września między godziną 10 a 15 przy pełnym nasłonecznieniu. Osobom o jasnej karnacji dla wytworzenia około 2000-4000 IU wystarczy 15 minutowa ekspozycja słoneczna (odkryte przedramiona i nogi, bez filtrów).
W 2023 roku pojawiły się zaktualizowane wytyczne dotyczące suplementacji witaminy D przez polską populację:
Dzieci (1–3 lat): u zdrowych dzieci w tym wieku zaleca się stosować 600 IU (15 µg) witaminy D3 na dobę. Ze względu na związane z wiekiem ograniczenia dotyczące ekspozycji na słońce, suplementację zaleca się stosować przez cały rok.
Dzieci (4–10 lat): u zdrowych dzieci w wieku 4–10 lat, które w okresie od maja do września przebywają na słońcu z odkrytymi przedramionami i nogami przez przynajmniej 15–30 minut dziennie w godzinach 10:00–15:00 bez stosowania filtrów przeciwsłonecznych, suplementacja witaminy D3 nie jest konieczna, ale nadal uznawana za zalecaną i bezpieczną. Jeśli wcześniejsze czynniki nie są spełnione, zaleca się suplementację 600–1000 IU (15–25 µg) witaminy D3 na dobę przez cały rok,
z dostosowaniem dawki w zależności od masy ciała i spożycia witaminy D wraz z dietą.
Młodzież (11–18 lat): zdrowa młodzież, która w okresie od maja do września przebywa na słońcu z odkrytymi przedramionami i nogami przez przynajmniej 30‑45 minut dziennie w godzinach 10:00–15:00 bez stosowania filtrów przeciwsłonecznych, suplementacja witaminy D3 nie jest konieczna, ale nadal uznawana za zalecaną i bezpieczną. W przypadku niespełnienia tych warunków, zaleca się suplementację witaminy D3 w dawce 1000–2000 IU (25–50 µg) dziennie przez cały rok,
z dostosowaniem dawki w zależności od masy ciała i spożycia witaminy D wraz z dietą.
Dorośli (19–65 lat): u zdrowych osób dorosłych, które w okresie od maja do września przebywają na słońcu z odkrytymi przedramionami i nogami przez przynajmniej 30‑45 minut dziennie w godzinach 10:00–15:00 bez stosowania filtrów przeciwsłonecznych, suplementacja witaminy D3 nie jest konieczna, ale nadal uznawana za zalecaną i bezpieczną. W przypadku niespełnienia tych zaleceń zaleca się przyjmowanie witaminy D3 w dawce 1000–2000 IU/ (25–50 µg) dziennie przez cały rok, z dostosowaniem dawki w zależności od masy ciała i spożycia witaminy D wraz z dietą.
Ciąża i laktacja: Kobiety w ciąży oraz karmiące piersią powinny dostosować suplementację witaminy D3 w zależności od stężenia 25(OH)D3 w surowicy krwi i dążyć do uzyskania optymalnego stężenia w granicach >30–50 ng/ml. Jeśli nie ma możliwości oceny stężenia 25(OH)D3 w surowicy krwi, zaleca się stosowanie witaminy D3 w dawce 2000 IU (50 µg) na dobę przez cały okres ciąży i karmienia piersią.
W przypadku osób z nadwagą czy otyłością, zazwyczaj wymagane jest zastosowanie podwójnej dawki witaminy D3 w stosunku do tych zalecanych dla osób z prawidłową masę ciała.
Powyższe dawki dotyczą profilaktyki niedoboru witaminy D, zaś w przypadku jego stwierdzenia w badaniach z krwi, najlepiej skonsultować się ze specjalistą, który pomoże dobrać odpowiednią dawkę w celu szybkiej poprawy jej stężenia.